Writen by
olatagoal.gr
10:33 π.μ.
-
0
Comments
Ομάδα σημαίνει, οικογένεια, ομόνοια, συνοχή. Άτομα που συγκροτούν
σύνολο, για την πρόοδο του οποίου υπάρχουν και οφείλουν να λειτουργούν,
καθώς γι’ αυτό πληρώνονται. Και μάλιστα αδρά, για τα δεδομένα της
εποχής. Ε, στον φετινό Παναιτωλικό, ομάδα δεν υπάρχει. Δύο (εκλεκτά,
υποτίθεται) μέλη της σήκωσαν νωρίς – νωρίς μπαϊράκι. Ο ένας αποχώρησε, ο
δεύτερος ετοιμάζει τα μπαγκάζια του…
Όχι, δεν ήρθα
από άλλον πλανήτη. Γνωρίζω ότι σχεδόν σε όλα τα σύνολα προκύπτουν
διαφωνίες, προβλήματα, γκρίνιες, εντάσεις. Πολλές φορές «βγαίνουν
μαχαίρια». Το φαινόμενο είναι συχνότερο στις ποδοσφαιρικές ομάδες. Εκεί,
το «εγώ» μπαίνει πολλές φορές πάνω από το «εμείς». Είτε το θέλουμε είτε
όχι.
Αναμενόμενο είναι, επειδή συγκροτούνται κυρίως από παιδιά.
Μην ξεχνάμε, ότι οι ποδοσφαιριστές είναι 18χρονοι, 20χρονοι, 25χρονοι,
νέοι. Και οι «παππούδες» (όπως τους ονομάζουν) 30χρονοι και βάλε, παιδιά
εξακολουθούν να είναι. Έχοντας συνηθίσει σε όλη τους τη ζωή να είναι
στο επίκεντρο της προσοχής χιλιάδων ανθρώπων – φιλάθλων, που δεν τους
αφήνουν να πατήσουν στη γη.
Άρα, λοιπόν, κανέναν δεν πρέπει να παραξενεύει, που ο Ντιμπαλά
“μουλάρωσε” που τον άφησε στον πάγκο ο προπονητής του και μετά δεν ήθελε
να τον δει ούτε ζωγραφιστό. Ή που ο Μητρόπουλος διαπιστώνει ότι άλλα
του έλεγε το καλοκαίρι και άλλα κάνει στη συνέχεια (κατά τα λεγόμενά
του) ο Καραγεωργίου. Και βγαίνει και δηλώνει ότι «με αυτόν δεν
ξαναπαίζω».
Και αν υπάρχουν κι άλλοι δύστροποι, δεν αποκλείεται σύντομα να
εμφανιστεί δημόσια ο επόμενος… επαναστατημένος. Και λέω δημόσια, γιατί,
μόνο όσοι μπαινοβγαίνουν στα αποδυτήρια γνωρίζουν τι συμβαίνει στα
μουλωχτά και πίσω απ’ την πλάτη του ενός ή του άλλου. Και πόσο αυτό
επηρεάζει την απόδοση του συνόλου.
Θα υποστηρίξει κάποιος, ότι με την παραπάνω παραδοχή
της ύπαρξης δύστροπων παικτών και αντίστοιχων προβλημάτων στις
διαπροσωπικές σχέσεις σε κάθε ομάδα, αναιρώ την αρχική μου τοποθέτηση,
ότι «στον φετινό Παναιτωλικό, ομάδα δεν υπάρχει». Όχι, δεν είναι έτσι.
Στις περισσότερες ομάδες εμφανίζονται τέτοια προβλήματα, αλλά δεν
καταλήγουν σε διαζύγιο. Πόσους παίκτες είδατε να φεύγουν φέτος απ’ τις
ομάδες τους επειδή μάλωσαν με τον προπονητή τους; Πιστεύει κανείς ότι οι
περίπου 1.500 επαγγελματίες ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στη χώρας
μας, θεωρούν ότι ο προπονητής τους είναι ακριβοδίκαιος και τρέφουν τα
καλύτερα αισθήματα ακόμα και αν τους αφήνει στον πάγκο ή την κερκίδα;
Όχι. Συνήθως, όμως, λειτουργούν έτσι ώστε να «θεραπεύουν» τα
προβλήματα. Και δεν αναφέρομαι σε «κουκούλωμα». Αλλά στην διαχείριση
τέτοιων καταστάσεων έτσι ώστε να περιορίζεται η εμφάνισή τους και οι
συνέπειες των όποιων εντάσεων δημιουργούνται. Και σ’ αυτό δεν είναι μόνο
ο προπονητής που συμβάλει.
Είναι η παρουσία «ηγετών» ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές.
Προσωπικοτήτων που κερδίζουν την εμπιστοσύνη των υπολοίπων. Ανθρώπων
μέσα στην ομάδα που εμπνέουν τους υπόλοιπους και δημιουργούν την
απαιτούμενη συνοχή.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΓΕΓΟΝΟΣ
Social Buttons